costarica2013.reismee.nl

Vulkaan Poas en Alajuela

Op moment van typen komen vliegtuigen vlak over onze hoofden heen. We zitten op 2 kilometer afstand van het vliegveld dus er is wat geluidsoverlast, excuses hiervoor.


Vanochtend een bezoek gemaakt aan de Poas vulkaan. Na speuren op internet is de openingstijd van het park 8.00 uur. Volgens ons hotel 8.30 uur. Het ontbijt is van 8.00 uur tot 10.00 uur. Aangezien er wordt geadviseerd vroeg in het park te zijn omdat na 10 uur de bewolking de krater gaat bedekken nemen wij geen risico en staan om 8 uur in het park.


De Poas is nog wat actief, braakt wat stoom uit. De krater is op de kanten begroeid en de binnenzijde is geërodeerd met diverse kleuren. Bijzonder om op een nog licht actieve vulkaan te staan en de krater in te kijken. Verder kon er een wandeling worden gemaakt naar een tweede krater welke vol staat met water. Moet heel helder blauw zijn maar de wolken voorkomen goed zicht. Gelukkig was de grootte krater wel goed te zien.


Om 9.45 uur waren we weer in het hotel en konden nog net gebruik maken van het ontbijt. Tja, moeten ze maar net als alle andere hotels om 7 uur starten met het ontbijt en de juiste openingstijden van het park geven………


Na uitchecken nog een kilo aardbeien gekocht en op weg naar Alajuela voor het inleveren van onze auto en de laatste overnachting. Op de weg was duidelijk te merken dat de Tico’s vakantie hebben maar wij gaan de andere kant op.


Auto met lekke band ingeleverd met als vraag vanuit de verhuurder of wel alles goed was met ons. Om 13.30 uur zaten we voor ons hotel waar helaas het zwembad leeg was nog even te genieten van de zon. Daar hebben we maar onze aardbeien in de zon zitten opeten


Morgen om 7.45 moeten we weer vertrekken, dinsdag om circa 8.30 hopen we te landen in Dusseldorf en zit het er helaas weer op. Een geweldig land met heel veel mooie natuur!

Via Sarchi naar Poas

Om even na 9 uur op pad gegaan richting Poas, een vulkaan in de omgeving van Alajuela. Doordat de navigatie een andere route aangaf dan we wilden kwamen we bijna in Sarchi aan. Maar eerst weer een lekke band verwisselen.


Sarchi staat bekend om zijn souveniers en een straat waar deze verkocht worden. Stelt niets voor en zelfs een aantal winkels waren gesloten. Dit ondanks dat het hoogseizoen is vanwege de Kerst. Wij merken er niets van want overal is het rustig.


Na nog een rondje in de bergen van Sarchi te hebben gedaan, gewoon kwestie verkeerd rijden, kwamen we aan bij Poas. Verder is er niet veel spectaculairs gebeurd.

Boca Tapada dag 2

Op dit moment is Sabrina aan het proberen een groene boom leguaan op de foto te krijgen. Iedere stap de zij doet in zijn richting gaat hij een stap omhoog de boom in :-)


Maar goed, het optreden van Henrie. Dat blijkt gewoon het dagelijks sluiten van de poort voor de nacht door de nachtportier Henrie. Maar wat wil nou, de kaaimannen van de lagunes om ons hotel heen komen dan de toegangsweg op. Henrie is een lokale Tico die alles weg lacht. Zo ook de kaaimannen. In pikkedonker mochten wij mee de poort sluiten, wij zijn de enige gasten hier in het hotel. Dit gaat met veel geroep naar de kaaimannen waarvan er 2 zo’n 2 meter zijn. Mama Haeslich, Agressor, Kleine Dikke en Mein Hund zijn van die koosnaampjes en nog meer onder luid gelach. Aangezien Henrie wat kip bij zich heeft komen de kaaimannen graag naar hem toe en het zijn er maar 7 op een pad van 3 meter breed en misschien 50 meter lang. En al kip strooiend gaan we richting de poort. Maar we moeten ook weer terug. Volgens zeggen doen ze niets en dat hebben we maar aangenomen. Sabrina heeft zelfs op een kaaiman gezeten. En wij beide hebben er 1 van 2 meter aangeraakt en geaaid. Onder het motto alles voor de foto? Eigenlijk ben je knettergek want deze beesten leven hier echt in het wild. Een prettig (?) idee is wel dat onze kamer aan de toegangsweg staat………


De ochtend begon zowaar weer zonnig. Er werden bananen neergelegd en het stroomde vol met mooie vogels waarbij toekans met heel mooie snavels, groen, oranje, rood en blauw. Het lichaam is zwart met een gele borst en rode rand aan de onderzijde. Rood kontje en zwarte staart. Kost ons weer heel wat aan MB’s op de geheugenkaartjes.


Na het ontbijt met uitzicht op de lagune en de vogels gingen we een rondje varen over de San Carlos rivier. Deze sluit aan op de rivier San Juan, van Nicaragua. De tocht ging weer door een mooi licht bergachtig en af en toe dicht begroeid landschap. Ook hier lagen weer krokodillen en zaten diverse vogels. Illegaal zijn we 5 meter Nicaragua in geweest, op de rivier waar ook stierhaaien moeten zwemmen. Hebben we helaas niet gezien.


In de middag nog een uurtje over de lagune gevaren met een kajak. Geen kaaiman gezien!

Boca Tapada

Gisteravond hebben wij eigenhandig een restaurant langer open gehouden. Er moest wat gegeten worden en dit deden we in een Soda, plaatselijk restaurant / snackbar, verderop in het dorp. Deze zou om 18 uur sluiten. Op het moment dat we dit begrepen in het Spaans bleef zij ineens toch voor ons open. We waren nogal hongerig blijkbaar.


Na een dubbele portie “Gallos” gingen we nog wat drinken en slapen. Je bent hier vroeg moe omdat je ook weer vroeg op moet. Zo ook vanochtend. Iets na 6 uur riep de eigenaar of we al wakker waren. Dit bleek juist te zijn. Er liepen zeldzame kippen door zijn achtertuin, de krater, heen. Wij snel aankleden en het park in. Zagen ze nog net weg waggelen.


Tussen al het gevogelte door kwamen er eekhoorns langs. Totdat we naar rechts keken in het restaurant. Hing er ineens een neusbeer aan een paal. Deze bleek zijn dagelijkse portie bananen te komen halen. Echt tam is deze beer gelukkig nog niet maar een banaan neemt hij zeer twijfelend van je aan. Na zijn snack ook niet meer gezien.


De volgende stop moest voor ons Boca Tapada zijn. Een weinig bezocht gebied. Hier kan je de zeldzame Groene Macaw (papegaai) vinden, en we hebben ze ook zien vliegen en ver weg in een boom zien zitten. De rit hier naar toe gaat over een redelijke gravel weg door een mooie omgeving.


Vanmiddag een wandeling door het woud gemaakt. Veel blue jeans kikkers gezien en het geschreeuw van de groene papegaai gehoord.


Vanavond krijgen we blijkbaar een optreden van Henrie. Als het goed is gaat hij iets doen met een roodoog bladkikker en een Kaaiman. We zullen zien.

Cataratas del Torro

Wederom harde regen de hele nacht. Wij dus direct na het ontbijt op pad. Het bleef maar regenen, op naar in ieder geval het noorden.


Om iets voor 9.00 uur bereikten we Limón, die mooie havenstad. Op het kruispunt de weg richting San José stonden de groepen politie klaar, samen met de auto’s van de wielerronde. Wij dachten: “niet weer, doorrijden!”. Maar helaas sukkelden we met nog geen 40 verder door al het verkeer. En er is maar 1 weg de komende 70 kilometer. Wanneer de tour gaat rijden wordt je aan de kant gezet en is het wachten. Op ieder kruispunt zagen we politie en het tempo kwam er niet in. Na wat vrachtwagens ingehaald te hebben konden we regelmatig de maximum snelheid halen en Limón ver achter ons laten. Wie de rit gewonnen heeft? Geen idee, we zijn ze kwijt.


Eerste optie om de regen te ontvluchten was Heliconia Island. Na ruim 2 uur rijden bereikten wij dit hotel. Helaas volgeboekt. Ze gaven ons de tip om meer naar het westen te rijden, naar Catarata del Toro. Ondertussen werd het langzaam aan droog. Op de weg naar het westen was er een oponthoud. De navigatie gaf aan dat er een weggetje omheen was. Dit lukte totdat er 2 vrachtwagens voor ons stilstonden. Via de berm konden we er net langs. Bleek de voorste chauffeur een pisstop te moeten maken. 50 meter verder was een breder stuk weg maar blijkbaar te ver. Net als alle andere onverwachte stopmomenten hier in Costa Rica.


Na het middaguur kwamen we aan bij de waterval.


De eigenaar van het landgoed is een Nederlander. Hij heeft de krater met een heel mooie waterval gekocht 7 jaar geleden. Ondertussen heeft hij bijna 2 hotelkamers gerealiseerd. En wij mogen in 1 bijna af kamer overnachten. Hierdoor hebben we gratis toegang tot zijn tuin, de vulkaankrater. Een mooie wandeling langs de kraterwand naar beneden tot aan de waterval. Een tocht door tropische begroeiing. Hier hebben we ons de middag goed vermaakt.

Cahito en Puerto Viejo en omgeving

Met een plaatselijke gids hadden wij afgesproken om door het Nationale Park te lopen, wanneer we zin hadden. Om 6.30 uur mochten wij ons aansluiten. Aangezien het de gehele nacht had geregend, en hier is regen ook echt regen, hadden we slecht geslapen. De wekker ging om 6 uur en het regende nog. Even geen wandeling.


Om 8 uur was het droog en wij naar het park. Daar stond de gids. Zijn andere klanten waren niet op komen dagen. Sneu voor hem maar hij had al weer een andere klus.


Wij zelfstandig het park in en zien 2 knaagdieren, vermoedelijk capibara’s (als ze daar leven). En vervolgens begint het weer te plenzen. Een half uur geschuild maar het stopte maar niet. Doorweekt weer terug naar ons hotel. Om 10 uur regende het nog en zijn we maar vertrokken, naar de luiaard opvang. Reden we ineens midden in de wielerronde van Costa Rica. Alarmlichten aan en langzaam meerijden. Dat mocht blijkbaar want het leek dan net alsof je bij de stoet hoorde. Aangekomen bij de opvang, gesloten, allen voor groepen. Deze kant van het land is ons niet goed gezind.


Dan maar naar de Jaguar opvang in Puerto Viejo (zaten we weer in de wieleroptocht!), waar ze allerlei dieren (los) hebben lopen maar geen jaguar. Wel mochten we in de kooi van apen die opgevangen worden nadat ze gewond binnen zijn gebracht. 2 herten liepen los rond en 2 toekans terroriseerde de boel. Ook een luiaard zien luieren en een miereneter zien rond banjeren. Het was ondertussen wat droog in Puerto Viejo, 20 kilometer zuidelijker.


Puerto Viejo is een beetje gelijk aan Cahuita en ook hier kunnen we onze draai niet vinden. Toch heel toeristisch hier en continu bewolkt en dreiging van regen. Wij gaan morgen vluchten en weten ook al welke kant op. Richting de dieren!

Cahuita

Op weg naar de kust. De wolken hingen nog laag. De weg naar Limón was vreselijk. De stad is een letterlijke doorvoer haven van met name fruit. Overal vrachtwagens en containers. Zowel op de weg, overal 2 baans dus inhalen is lastig, als langs de kant. Een onooglijk deel van het land. Maar wij krijgen hierdoor wel het fruit van Dole en Del Monte in de winkel.


Limón door en het werd weer rustig op de weg. Wij wilden stoppen bij een opvanghuis van luiaards. Op maandag gesloten blijkbaar, en door naar Cahuita.


Zware bewolking hing ook hier boven de kust. Aangekomen in ons strandhuis uit vergane glorie jaren gingen wij het dorp verkennen. De Jamaicaanse achtergrond van het dorp is goed te zien. Hier leven meer donkere mensen dan in heel Costa Rica. Helaas is de sfeer hier ook anders dan in de rest van het land. Je moet er van houden maar dat doen wij niet. De regen maakt het niet leuker en de vraag naar Wiet nog minder.


Door de regen ondernemen we weinig en nemen maar een borrel op ons terras uitkijkend over de zee.

San Gerardo de Dota naar Turrialba

5.45 op voor een vogel……. Maar goed, wij er uit en aankleden. 6 uur paraat en nu maar wachten. En wachten en wachten en…..zovoorts. Geen Quetzal te zien. Zelfs niet op de vogelspotters plek op de berg. Iedereen keek daar een andere kant op dus wij trokken daar onze conclusie uit.


Na een uur hadden we er genoeg van en zijn gaan ontbijten. Er moest getankt worden, niet alleen benzine maar ook lucht in de banden en zonnewarmte.


Helaas was de zonnewarmte van korte duur en werd dit ventilatiewarmte. De gehele dag regent het al in de omgeving van Cartago en Turrialba. Voor ons weer geen vulkanen. De Turrialba en Irazu moeten hier in de buurt zijn maar hangen volledig in de wolken. Een zeer treurige dag.